«Ninguén é culpable do seu sufrimento». Un dato: o crecemento económico dos últimos anos non se traduce nunha mellora dos índices de pobreza e exclusión social.

A Rede Europea de Loita contra á Pobreza e Exclusión Social no estado Español (EAPN-ES) presentou, no marco da conmemoración do 17 de outubro como Día Internacional para a Erradicación da Pobreza su  9ª Informe ‘El Estado de la Pobreza«.

Unha vez máis, os datos demostran que o aumento do Produto Interior Bruto (PIB) non se traduce nunha mellora das condicións de vida das persoas en situación de pobreza e exclusión social. Esta situación non alivia o sufrimento.

Un exemplo: ás persoas con alto poder adquisitivo a salida da crisis lles costou dos anos; as persoas en risco de pobreza se mantén en situación de risco máis de nove anos despois.  

No 2018, un total de 12.188.288 persoas, que suponen o 26,1 % da población española está en Risco de Pobreza ou Exclusión Social. 

Os datos mostran que a privación material severa incrementouse ata o 5,4% este último ano (máis de 2,5 millóns de persoas), después de tres anos de redución ininterrumpida. 

Entre os grupos de poboación, as persoas en situación de desempleo sofren as tasas máis altas de risco de pobreza, subiendo no último año algo máis de dous puntos (46,8% de pobreza entre persoas desempregadas en 2018).  Por outra parte, a tasa de pobreza entre as persoas con empleo se mantén en torno o 14% desde o ano 2014. 

O informe tamén mostra cómo máis da mitade da población española vive ó límite das súas posibilidades (55,3%).  

En 2018, o 5,7 % da población (2,6 millóns de persoas), algo máis dunha coarta parte da población pobre, viven en pobreza severa (30 % da mediana de ingresos). Esta cifra supón que 740.000 persoas máis queno año 2008 se mantén nesta situación (un 39% de incremento no total do periodo).  No ámbito europeo, os datos de España están por encima do valor medio da Unión Europea na maioría das variables de pobreza, exclusión e desigualdade.

Declaración Institucional do Parlamento de Galicia

Reproducimos un fragmento do acto institucional no Parlamento galego:

«As persoas non son culpables da súa pobreza.

Non o son as nenas e nenos nin as súas nais e pais. 

Tampouco o son da súa exclusión as persoas con discapacidade, migrantes, refuxiadas ou da comunidade xitana, as mozas e mozos tutelados ou os privados de liberdade. 

Ninguén é culpable do seu sufrimento.

Non o son as mulleres vítimas de violencia de xénero. Nin calquera persoa pola súa orientación ou identidade sexual. Non existen as relixións que defendan o terrorismo ou a violencia. 

Ningunha persoa é inútil.

Sexa moza, desempregada, xubilada ou sen fogar. 

As persoas que sofren e denunciaron estas e outras moitas mentiras no último Seminario Galego de Participación e Cidadanía Inclusiva  ou as que afirmaron que «o máis perigoso dos prexuízos é cando ti mesmo os cres» non están soas. 

Os poderes públicos temos a responsabilidade de garantir a igualdade de todos os cidadáns, poñendo en marcha as medidas necesarias para reducir as desigualdades sociais, combater a discriminación e favorecer o respecto, a tolerancia e a participación activa de todas as persoas. 

Temos tamén o compromiso de difundir e poñer o foco nas experiencias positivas, e nos exemplos de harmonía e convivencia normalizada, que son a maioría, evitando a difusión dunha visión distorsionada e non real das persoas que viven situacións de exclusión social. 

Neste Día Internacional para a Erradicación da Pobreza queremos facer un chamamento para non caer na ignorancia dos prexuízos, e dar un paso cara á inclusión urxente das persoas que non se atopan en igualdade de condicións para a consecución dunha vida digna».